Een geschommel (ook als wordt bekend wipplank-wankel of teeterboard) is een lange, smalle die raad door één enkel die spilpunt wordt, bij het middelpunt tussen beide einden het meest meestal wordt gevestigd gesteund dat; aangezien één eind uitgaat, daalt andere. Deze worden het meest meestal gevonden bij parken en schoolspeelplaatsen.

Werktuigkundigen

Mechanisch, is een geschommel een hefboom die, als alle hefbomen, uit een straal en een steunpunt bestaat

Verscheidenheden

Het gemeenschappelijkste speelplaatsontwerp van geschommel kenmerkt een raad evenwichtig in het centrum. Een persoon zit op elk eind, en zij nemen draaien duwend hun voeten tegen de grond om hun kant in de lucht op te heffen. Het speelplaatsgeschommel heeft gewoonlijk handvatten voor de ruiters aan greep aangezien zij het onder ogen zien van elkaar zitten. Één probleem met het ontwerp van het geschommel is dat als een kind zich/zelf toestaat om de grond plotseling te raken na het springen, of het geschommel bij de bodem weggaat, het andere kind kan vallen en worden verwond. Om deze reden, wordt het geschommel vaak opgezet boven een zachte oppervlakte zoals schuim, houten spaanders, of zand.

Het geschommel wordt ook in vormen vervaardigd worden ontworpen om als andere dingen, zoals vliegtuigen, helikopters en dieren te kijken dat.

Het geschommel, en het enthousiasme van kinderen om met hen te spelen, worden soms gebruikt aan hulp in mechanische processen. Bijvoorbeeld, bij de Gaviotas-gemeenschap in Colombia, wordt een geschommel van kinderen verbonden met een waterpomp.

Naamoorsprong en variatie

Het geschommel gaat door verscheidene andere benamingen rond de wereld. Het geschommel, of zijn verschillend geschommel, zijn een directe Anglicisation van Franse ci-ça, letterlijk betekenend, dit-die, schijnbaar toe te schrijven aan de heen-en-weer motie waarvoor een geschommel gekend is.

De termijn kan ook aan de herhaalde motie van een zaag toe te schrijven zijn. Het kan zijn oorsprong in een combinatie van „scie“ hebben – het Franse woord voor „zaag“ met de Angelsaksische term „zaag“. Aldus de „scie-zaag“ werd „geschommel“.

In de meeste Verenigde Staten, wordt een geschommel ook genoemd „wipplank-wankelt“. Volgens taalkundige Peter Trudgill, komt de termijn uit het Noordse taalwoord tittermatorter voort. „Wipplank-wankel“ kan ook naar een tweepersoonsschommeling op een schommelingszetel verwijzen, waarop twee kinderen het onder ogen zien van elkaar zitten en schommeling afwisselend in een slingermotie wipplank-wankel.

Allebei wipplank-wankelen (van wipplank, zo binnen om op de rand te wankelen) en het geschommel (van de werkwoordzaag) toont het taalkundige proces genoemd aan reduplication, waar een woord of een lettergreep, vaak met een verschillende klinker worden verdubbeld. Reduplication is typisch van woorden die op herhaalde activiteit, zoals het berijden op en neer op een geschommel wijzen.

In het zuidoostelijke gebied van New England van de Verenigde Staten, wordt het soms bedoeld als schuine stand of overhellende raad.

Volgens Michael Drout, „Er zijn bijna geen ‚Wipplank‘ vormen in Pennsylvania, en als u naar westelijk West-Virginia gaat en in westelijk Noord-Carolina verslaat is er een band van ‚ridey-Paard‘ die bijna recht zuiden leidt. Dit patroon stelt een termijn van New England voor die onderaan de kust en een afzonderlijke, scots-Ierse ontwikkeling in Appalachia uitspreidt. Het ‚hickey-paard‘ in de kustgebieden van Noord-Carolina is verenigbaar met andere taalkundige en etnische variaties.“